De kokkin aangesproken of ik hier kon wandelen. Er is een tochtje naar de oever van Lac Ossa.
Ze ging regelen dat ik begeleiding kreeg, daar heb ik vriendelijk voor bedankt.
Stapschoenen en lange broek aan, even gevraagd of er geen slangen zaten en ik ging op pad.
Ik kreeg een korte mondelinge beschrijving maar het leek niet moeilijk, ik zag het meer immers al liggen.
Het pad begon vrij breed, aan het kruispunt moest ik naar rechts, daar versmalde het pad totdat ik door wildernis niet meer verder kon.
Na even zoeken vond ik een smal weggetje steil naar beneden.
Ik daalde voorzichtig of en stond vlak voor het meer, adembenemend zicht.
Wat rond gelopen aan de oever, er lagen 2 bootjes.
Ik wil terugstappen en zie een man op me afkomen met een vragende blik in zijn ogen.
Als ik hem uitnodigend aankijk en hartelijk bonjour zeg, lacht hij ook.
Hij is visser, hij woont aan de overkant in Douala.
Hij legt me zijn vistechniek uit.
We nemen afscheid en ik wandel hetzelfde traject terug.
Net op tijd ben ik terug, het begint te gieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten