vrijdag 29 juni 2012

Ode aan mijn man

Plots stond mijn leven een hele week helemaal op zijn kop. Emoties raasden in alle soorten en maten door mijn hele lijf.
Ik probeerde de eeuwige happy-Elke te spelen, maar viel volledig door de mand.
Ik speelde het klaar mijn eigen zusje 2 keer de suikertest te laten doen, ik kwam thuis van school met een kind te weinig, ik liet mijn glas cava vallen tijdens een receptie op school, kortom ik was mezelf niet.
In mijn binnenste was ik zo bang, ... was als...

Maar ondanks alle onzekerheden, twijfels en vragen die mij totaal van mijn stuk brachten, was hij het die mij overeind hield. Hij leidde me af met grapjes, hij belde me meermaals per dag, hij zorgde dat de keuken inorde was, hij droogde mijn tranen, hij liet me lachen als ik eigenlijk rood moest uitslaan, hij gaf me een boeket zonnebloemen, hij fluisterde dat hij me graag zag, hij zei me dat ik alles wel goed kwam, hij vergaf me dat ik mezelf niet was,...
Gelukkig kwam vandaag het verlossende telefoontje!

Mensen vragen me weleens hoe ik het allemaal klaarspeel, een drukke job, 3 kids,... je wordt vaak de hemel in geprezen. Maar eigenlijk is het veel simpeler dan het lijkt! Het kan allemaal dankzij dé man! De man achter deze vrouw.
En dat lieve mensen, dat mag best eens gezegd!