 |
| Vic, stralend! |
Vic wordt 8 deze maand. Ja al 8, en echt waar, ik heb die niet zien groeien...
Hij wou dit jaar eens een ander feestje, niet meer heel de klas, "dit jaar toch zeker, geen meisjes mama!"
Zelfs zus Sam was niet welkom!
Ok iets anders maar wat dan?
Vic wou met zijn vrienden in de tent slapen.
Ok, wij planden een weekend buiten, want we gingen niet alleen buiten slapen. We gingen ook buiten leven, koken, eten, spelen, snoepen en nog veel meer.
Sam kon gelukkig terecht bij Fleur, en Bas mocht gaan logeren bij Raf.
 |
| De 4 musketiers |
Onmiddellijk na school mochten de "gelukkigen" met de fiets mee naar ons. De tent die hadden we de avond ervoor al opgezet.
Eerst richting Rijmenam via de bossen om daar een ijsje te gaan eten. Ik moest serieus trappen om de jongens bij te houden.
Eens terug thuis, moest er eerst vuur gemaakt worden.
Joris had alles in hoopjes klaargelegd: een vuurstick, papier, fijn klein hout, groter hout.
Het papier ging al snel in brand, ze waren zo onder de indruk, dat ze helemaal vergaten dat er nog hout op moest.
Een dik uur later was er eindelijk vuur. Vissen werden gebakken, pizza volgde en we probeerden zelfs een spiegelei.
De jongens genoten, waren fier dat ze vuur mochten maken en begonnen zot te doen.
Joris vroeg: "wie wil de kop van de vis?"
Er volgde een inside joke: "jantje zei: ikke nie"
Er werd gesnoept, gelachen, van de stoel gevallen en nog harder gelachen.
Om half elf werd het toch wel tijd om in de tent te kruipen.
Eerst nog in de douche, die was toch binnen.
Echte jongens: "zorg dat Elke hier niet binnenkomt hoor."
Ik mocht ook absoluut geen kus geven, bweikes
Maar Vic, die wou gelukkig wel een kus en knuffel.
Ik dacht na het fietsen en laat opblijven zullen ze wel snel in dromenland zijn.
Niks was minder waar, tussen half elf en half één ben ik om,de 10 min langsgeweest dat het nu echt wel tijd was om te slapen.
Om half één was ik het beu, ik wou ook wel slapen. Na een kleine stemverheffing, was het stil.
Om half 4 schieten we wakker, ze waren weer aan het praten...
De volgende dag was er één van kleine oogjes
