De familie Ooievaar!

Er was eens Meneer Ooievaar, die kwam een lief vrouwtje tegen, en met zijn eerste liefde trouwde hij. Dat lieve vrouwtje werd dus Mevrouw Ooievaar. Er volgden al snel 3 kleine ooievaartjes. Juffertje Ooievaar, zussie Ooievaar en zusje Ooievaar.

De drie kleine Ooievaartjes waren in het juiste nest terecht gekomen, geloof me echt een warm nest.
Er kwam een moment dat juffertje ooievaar haar vleugels uitsloeg, trouwde met haar eerste liefde en samen kregen ze 3 kleintjes.

Zussie Ooievaar deed net hetzelfde wat haar geleerd was, ze trouwde met haar eerste liefde en er volgde al 1 kleintje en het volgend is op komst!

Zusje Ooievaar was een beetje jonger, die bleef een beetje langer in het Ooievaarsnest. Maar er kwam een tijd dat zij ook de vleugels uitsloeg en ook  trouwde met haar eerste liefde!

De 3 zusjes Ooievaar vliegen nog heel vaak en heel graag weer eens naar hun oude vertrouwde veilige nest. Het is er ook zo gezellig! Af en toe maken ze zelfs met z'n allen een heerlijk trip!
Ze zijn ondertussen niet meer met 5 maar bijna met 13! Een gezellige bende!

nvdr: 
Bas is namen aan het leren. Bas, hoe heet jij met je achternaam? "Ferhoeve"... En papa, wie is dat?  "Joris... Ferhoeve" en mama? "Mama is Elke" En hoe nog? "Elke Ooievaar" en vake dan? "Michel... Ooievaar"!

Notebaert... Ooievaar... als je goed luistert, dan hoor je de gelijkenis ;-)

Burgerking, das beste an der Autobahn!

Bij op reis gaan, hoort meestal ook ver rijden. De heenrit dat gaat meestal nog, je kijkt uit naar al wat komen gaat.

Maar de terugrit, dat is andere koek. Alles is voorbij, je hebt  al een hele afbraak achter de rug, de kids zijn gewoon zo vrij te zijn als een volgeltje en moeten nu 1150 km lang vastgeklikt achterin de auto zitten.

Na nog geen 8 haarspeldbochten volgde de eerste: "zijn wer al", op de grens Slovenië - Italië volgde: " Ist nog ver?" en op de grens Italië - Oostenrijk kwam de vraag: "Hoe lang nog?"

Na het antwoord: "Nog méér dan 1000 km", bleef het toch enkele honderden kilometers rustiger. Stil niet.

Onze Vic heeft altijd alles gehoord en wil ook echt alles tot in detail weten. "Is dat hier de zee mama?" "Nee, dat is niet de zee", "Wat is het dan dat zo op de zee lijkt, mama?" "Dat is de Chiemsee, Vic". "Ah toch de zee!" "Nee, het is een meer" "Waarom noemen ze het dan zee, als het een meer is?" "In  het duits is meer, See Vic"  "Ah"

Dan volgde: hoeveel kilometer per uur rijden wij? En hoe snel mag je hier? Waarom rijden wij dan sneller? Hoe snel mag je in België? Waarom mag je bij ons trager rijden? Waarom rijden er zoveel auto's ons voorbij? Waarom maken camions zo'n raar geluid?

Tussenin kwam Bas even tussen:

Ik wil pipi doen, mag ik een snoepje, mag ik drinken, mag ik nog een snoepje.

En toen ... Sam: "Zijn wer al?"

"Neeee!!!" "Want ik heb veel honger, mama"

Op dat ogenblik kwam er een bord in mijn vizier:

5 km!

Even pauze...

Wel is waar een stressvolle pauze.

Als er iets is waar ik stress voor heb, is het een bestelling doorgeven in een fastfood restaurant, laat staan in het duits!

Ik probeer mij tijdens het aanschuiven al zo goed mogelijk voor te bereiden. 

3x happy king, nee! king box! De fruitsap wordt op het laatste moment toch nog een cola én krijg maar eens uitgelegd dat er geen augurken of ajuin op de hamburger mogen.

En dan stelt de vrouw achter de toog een vraag waar ik weer even met de kids moet overleggen voor ik het antwoord kan geven.

Eindelijk aan tafel, rust... eten,...

Ik wil mijn tanden zetten in een crispy chicken cheese als... "mama... ik moet kaka doen... NU!"

Een half uurtje later zijn we weer onderweg met volle maagjes, lege blaasjes en een kadootje uit de king box waar ze hopelijk de volgende uren zoet mee zijn...

Nog 765 km te gaan...

nvdr ondertussen zijn we al meer dan een week thuis! Gelukkig maar!