Vandaag deed Vic voor het eerst mee aan de scholenveldloop. Ik zou komen kijken.
De nacht ervoor werd Sam ziek. Ik vertelde Vic dat ik misschien toch niet kon komen.
De teleurstelling droop van zijn gezicht. Mama zijn kan soms zo verscheurend zijn. Een doodziek kind én één die mee doet met een echte wedstrijd...
Dus zieke Sam met kotsbakje op mijn arm mee naar de loopwedstrijd.
Meter Hanneke kon ook komen.
Vic stapte op zijn Vic's naar de start. Tot hij ons zag... hij begon te glunderen!!
En plots ging alles veel sneller én met opgeheven hoofd.
Mijne grootste liep zijn eerste loopwedstrijd op wolkjes!
En ik pinkte een traantje weg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten