Alles echt alles moet mee. Van luchtmatrassen en slaapzakken tot kookpotten, vuurtje, bestek, een wasdraad en een kom om de afwas in te doen.
Al jaren is er een nooit afgesproken regel rond dat inpakken. Ik ben verantwoordelijk voor kleding voor 5 personen, de toiletzakken, ehbo en papieren. Joris zorgt voor de tent, al het kampeergerief, het klimgerief, dit jaar ook via ferrata gerief en óók nieuw het canyoninggerief.
We werken zonder lijstjes, en dat werkt perfect, de lijstjes zitten in ons hoofd.
Dat alles moet in de auto en kleine kar. Het past op één manier en dat puzzelen is ook al jaren, Joris zijn taak.
Als je werkt zonder lijstjes, schiet er last-minute nog vanalles door je hoofd dat nog zéker mee moet. We polsen regelmatig bij elkaar: 'schat heb je de borden mee?' Of 'Lief, dacht je aan een broodmes?' Zo geraakt uiteindelijk alles mee. Die laatste vragen worden pas gesteld als al de rest al in de auto zit, de bijna vergeten spullen moeten ook nog een plekje krijgen. 'Waar mag dat broodmes?' 'Waar mag mijn scheermes?' 'Waar mag de zonnecrème ?' Mijn antwoord is dan altijd: 'steek maar in mijn sjakoch'. Telkens op opnieuw zit de sjakoch overvol, deze keer vond ik er een broodmes, een scheermes, slippers, een fleece, zonnecrème, oordopjes, gsmladers, een kaartlezer (3 mee in totaal), een nagelknipper en nog veel meer in.
Ons moemoe had vroeger naar het schijnt ook zo'n sjakoch, zit het enkel in de familie of zijn er nog gezinnen met zo'n sjakoch?
Ik neem ook altijd een grote mee die aan mijn voeten staat.
BeantwoordenVerwijderen