De eerste maanden was zuchten, puffen, vandaag-toch-maar-liever-niet en vooral afzien.
Maar ondertussen ben ik verslaafd. Wanneer de ommekeer is gekomen, is me volledig ontgaan.
Vorig jaar kriebelde het al, maar kwam iedereen met heel wat vooroordelen: zo'n massa-loop dat is toch gewoon cliché, daar ga jij toch niet aan mee doen, als je dat wil doen, loop het toch gewoon zelf,... en ja ik liet mijn ideetje maar varen.
Maar dit jaar ergens in november, wist ik het zeker, dit jaar zou het er toch van komen.
En ja de aanhouder wint, we zijn al met een hele ploeg. Het trainingschema staat op mijn iPhone en Evy moedigt me op de juiste momenten aan.
Alleen één probleem, die schoenen van mij... ik kocht ze nochtans in een zogezegde gespecialiseerde loopwinkel, maar toch. De slaapvoeten bleven en de blaren kwamen en gingen.
Vandaag trok ik naar runnerslab in Zwijndrecht en ik was serieus onder de indruk, wat een deskundig advies.
Wie vandaag toevalling bij me binnenkwam, trof me nogal in een gekke outfit. Loopschoenen onder mijn gewone kleren. Instappen had men mij aangeraden en niet inlopen.
Zo gezegd zo gedaan, na enkele uren zag ik het zitten. Ik vloog van Boortmeerbeek, via Hever en de Dijle, een toch van bijna 8 km die ik aflegde aan een gemiddelde snelheid van jawel 10,2 km/u met mijn nieuwe loopschoenen.
De eerste 2 km kon ik ze nog proper houden, maar het springen over plassen hield ik niet lang vol.
 |
| Het nieuw was er snel af |
Maar ze zaten als gegoten.
Ik moet het bekennen... ik ben een mee-loper...
Ik doe mee aan de 10 miles in Antwerpen op 27 april mét Evy, mijn nieuwe new balance schoenen, en niet te vergeten met Joris, Hanneke, Bob en Frank.
Ik zoek nog wat supporters, want ik denk niet aan opgeven, maar ik zal de aanmoedigingen verdomd nodig hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten