En er kwam een eind aan de sintersante dagen...

De komst van De Sint zorgden ten huize Verhoeven voor heel wat sintersante vragen...

Het begon met de intrede van de heilige man in Antwerpen.
Een heel fijn moment, ikzelf ben weer even kind als het met een weloverwogen spanning gaat tot de boodschap van het jaar:
 

" Er zijn dit jaar geen stoute kinderen!"
Ik krijg nog steeds een krop in mijn keel en tranen in mijn ogen als ik de sint die zin hoor uitspreken.

Vanaf dan wordt er elke dag over de sint gesproken.
Vragen allerhande worden op me afgevuurd:
Mama hoe kan de sint eigenlijk weten wat wij doen?
Mama als de sint alles ziet, ziet die ons dan ook in ons blootje? "Nee schatje, de sint ziet alles maar mag niet piepeloeren hoor!"
Mama hoe komt eigenlijk dat de sint nooit doodgaat?
"De sint is een heilig man, een heilig man heeft heel veel goede dingen gedaan! Als je zo veel goed doet dat je het niet meer kan tellen wordt je daarvoor beloond, en ga je nooit meer dood."

Deze vraag moest even doordringen, dus bijgevolg was het even stil.
Ik begon aan mijn eten.
Een uurtje laten kwam Sam in de keuken.

"Mama, hoe kan ik een heilige vrouw worden?"