Dit jaar
zouden we voor het eerst een echte
bergtocht doen met de kids.
We hadden
in “Verhoeven termen” gekozen voor de “Rooie Hut”
Een tiental
jaren geleden stond er bovenop de betreffende berg een prachtige rode cabine,
vandaar de naam. Deze is ondertussen vervangen door een iets minder origineel
exemplaar. De officiële naam is Bivouac Regondi.
Onze dag
zou bestaan uit een klim van 3,5u (voor volwassenen) een prachtig uitzicht en
een afdaling. Een hele uitdaging! Zou het lukken met een meisje van 6, een
jongen van 7, een jongen van 8 en een zware rugzak met daarin een jongen van 3.
Die laatste werd gedragen door Joris. Of moeke en vake zouden boven geraken,
daar twijfelden we uiteraard niet over.
Rond 10u
stonden we klaar aan het vertrekpunt. De bergtocht start met een serieuze
kuitenbijter. Na een half uur zag Sam het al niet meer zitten, ze werd boos, ze
werd bozer en ze werd uiteindelijk ook furieus. Ze kon niet meer!
En nu, we
waren nog maar net onderweg, ik wist zeker dat ze nog kon, Sam is normaal een
echte volhouder.
Als kind
vond ik wandelen over het algemeen maar niks, ik had zo van die vreselijke
ouders ;-) die op vakantie ook veel
gingen wandelen.
Terwijl Sam
aan het koppen was, besefte ik dat wij ook zo’n vreselijke ouders geworden
waren, die gingen wandelen!
Ik ging
verder, vake ontfermde zich even over Sam.
Een
kwartiertje later was ze wat bijgedraaid en een Repelsteeltje later was ze
volledig opgewarmd en huppelde ons berggeitje de bergen in.
De eerste
uitdaging was overwonnen!
Dan volgde
een rustige weg door een prachtige alpenwei. Ook Bas zette zijn beste beentje
voor een stapte een heel stuk zelf.
We
passeerden een hele kudde koeien. Cas en Vic gingen eens aan hun “luiers”
trekken.
In de verte
zagen we de hut al liggen, nog een serieuze klim, ging dat nog lukken, de
kinderen werden moe…
We begonnen
aan de laatste klim!
Al wie in
de hut geraakt, mag zijn naam in Het Boek schrijven.
We waren al
volop aan het nadenken was we er allemaal zouden inschrijven in dat boek. Met
het boek in hun achterhoofd klommen onze kinderen dapper naar boven.
Tot plots
een donderslag weerklonk, het was nog in de verte, maar in de bergen gaat alles
heel snel, op 100m klimmen van de top beslisten we terug te keren…
Geen namen
in het boek, ik had hier zo over gesproken, de teleurstelling was groot!
Tijdens
onze afdaling passeerden er wind, regen en zelfs hagel.
Hoe snel
het onweer gekomen was, zo snel was het gelukkig ook weer voorbij.
De afdaling
duurde lang, de kinderen werden wat stiller, maar stapten flink verder.
Met een
enorme fierheid mag ik zeggen dat wij een hoogteverschil van 900m overwonnen
hebben.
En geloof
me, als het weer het toeliet waren we er zeker geraakt!
Moest je
iemand kennen die binnenkort naar de Bivouac Regondi gaat, wil je dan vragen om
het volgende in het boek te schrijven:
29 augustus 2012
Vandaag bereikten 8 moedige klimmers de top
Louis Verhoeven
Francine Glorie
Joris Verhoeven met een Basje van 13kg op zijn
rug
Elke Notebaert
Cas Marien 8 jaar, een echte steenbok
Vic Verhoeven 7 jaar, nog een steenbok
Sam Verhoeven 6 jaar, een berggeitje
Bas Verhoeven 3 jaar, een geit-berg (deels zelf
gestapt, deel in de rugzak)
 |
| laatste stuk van de eerste klim |
